بیش از ۱۰۰ شرکت پیمانکاری حمل بار از طریق جاده در ایران وجود دارد. اگر به وضعیت آنها نگاه کنید اکثراً دارای ناوگان کوچک یا متوسط و بزرگ با تعداد قابل قبولی وسیله نقلیه هستند که برای حمل و نقل انواع مواد و محصولات در مناطق خاصی که با تقاضا روبرو است فعالیت می کنند.
1# صنعت حمل و نقل (Transportation Industry)
سهم صنعت حمل و نقل از کل تجارت بازرگانی صادرات، از کمترین میزان 22.3 درصد در اروپای غربی تا بالاترین 38.5 درصد در آفریقا متفاوت است.
صنعت حمل و نقل گروهی از شرکت ها هستند که
خدمات را برای جا به جایی افراد یا کالا ها و هم چنین زیرساخت های حمل و نقل ارائه می دهند.
از نظر فنی، حمل و نقل طبق استاندارد طبقه بندی جهانی صنعت (GICS) زیرمجموعه ای از بخش صنایع است.
صنعت حمل و نقل از چندین بخش تشکیل شده است که شامل موارد زیر هستند:
- هوایی (مانند پهباد)
- خطوط هوایی
- دریایی
- جاده ای
- ریلی
و غیره
این خدمات برای فعالیت موفق مشاغل و دولت ها یک ضرورت اساسی است.
سیستم های حمل و نقل کارآمد باعث می شوند مشاغل به موقع سفارش خرید را انجام دهند.
خدمات دولتی هم چنین از طریق استفاده از شبکه های حمل و نقل کارآمد با افزایش توانایی دولت ها، می توانند در
واکنش به موارد اضطراری ملی از آن ها بهره مند شوند.
سیستم های حمل و نقل کارآمد باعث می شوند مشاغل به موقع سفارش خرید را انجام دهند.
خدمات دولتی هم چنین از طریق استفاده از شبکه های حمل و نقل کارآمد با افزایش توانایی دولت ها، می توانند در
واکنش به موارد اضطراری ملی از آن ها بهره مند شوند.
2# تاریخچه
قبل از هر نوع حمل و نقل دیگر، انسان ها پیاده سفر می کردند.
پس از آن، انسان ها از 4000 سال قبل از میلاد تا 3000 قبل از میلاد استفاده از حیواناتی مانند الاغ، اسب و شتر را برای حمل و نقل فرا گرفتند.
در 3500 سال قبل از میلاد، چرخ در عراق اختراع شد و اولین چرخ از چوب ساخته شد.
سال 3100 قبل از میلاد، قایق بادبانی توسط مصری ها اختراع شد؛ در حالی که رومی ها جاده های سراسر اروپا را می ساختند.
در طول انقلاب صنعتی، اولین بزرگراه مدرن توسط جان لودون مک آدام ساخته شد.
در قرن 17 و 18 بسیاری از روش های جدید حمل و نقل اختراع شد؛ مانند:
- دوچرخه
- قطار
- اتومبیل موتوری
- کامیون
- هواپیما
- تراموا
سر انجام در سال 1906، اولین اتومبیل با موتور احتراق داخلی ساخته شد و
دریچه ای به روی صنعت حمل و نقل مدرن باز کرد.
3# بخش های مختلف صنعت حمل و نقل
در بیشتر موارد، شرکت های حمل و نقل بین المللی به خدمات کشتی های اقیانوس پیما و حامل های هوایی اعتماد بیشتری دارند.
معرفی حمل و نقل کانتینری توسط کارآفرین آمریکایی Malcom McLean در سال 1956 به برتری ظرفیت کشتی های اقیانوس پیما نسبت به هواپیما ها در هنگام حمل مقادیر زیادی از محصولات فله کمک کرد.
در مقابل، هواپیما ها معمولا بسته های کوچک را حمل می کنند.
خدمات حمل و نقل هوایی هم چنین مزیت تحویل سریعتر را در مقایسه با خدمات اقیانوس پیما ارائه می دهد.
در این میان عدم توانایی و نقص باربری ریلی در ارائه خدمات خارج از کشور سبب شده است که
این بخش کمتر مورد توجه قرار بگیرد.
در صنعت حمل و نقل، به استثنای کامیون، حالت های اصلی حمل و نقل کالا خدمات مسافری را نیز ارائه می دهند؛
که در این میان حمل و نقل هوایی به دلیل توانایی ارائه حمل و نقل نسبتا سریع در مسافت های طولانی،
مسافرت هوایی را به گزینه ای برتر از سرویس مسافرت ریلی و آبی تبدیل می کند.
سرویس راه آهن از نظر مالی نسبت به حمل و نقل هوایی برای سرویس دهی در محل های با تراکم جمعیت بالا، بسیار مقرون به صرفه است.
هم چنین راه آهن گزینه دیگری برای جا به جایی مسافرین به همراه اتومبیل های شخصی در جا به جایی محلی فراهم می کند.
از مزایای مرتبط با حمل و نقل عمومی راه آهن و اتوبوس در مناطق با تراکم بالا، کاهش ازدحام ترافیک و کاهش انتشار آلاینده ها است.
البته در نقطه مقابل، تقاضای مسافران برای حفظ حریم خصوصی و انعطاف پذیری برنامه ریزی،
استفاده خصوصی از اتومبیل را به گزینه ای مناسب تر برای رفت و آمد محلی تبدیل می کند.
4# اهمیت اقتصادی خدمات حمل و نقل
اهمیت اقتصادی خدمات حمل و نقل با ایفای سهم زیادی از تولید ملی برجسته می شود.
به عنوان مثال، طبق آمار سازمان تجارت جهانی که در سال 2004 منتشر شده است،
سهم حمل و نقل از کل خدمات واردات تجاری، از کمترین میزان 16.7 درصد در آمریکای شمالی تا بالاترین 28.6 درصد در آسیا متفاوت است.
سهم صنعت حمل و نقل از کل تجارت بازرگانی صادرات، از کمترین میزان 22.3 درصد در اروپای غربی تا بالاترین 38.5 درصد در آفریقا متفاوت است.
علاقه دولت ها به توسعه خدمات حمل و نقل با توجه به این که این خدمات منبع اصلی رشد اقتصادی هستند،
در سطح جهانی بسیار زیاد است.
5# تاثیر صنعت حمل و نقل بر سایر صنایع
عملکرد شرکت ها در صنعت حمل و نقل نسبت به نوسانات درآمد شرکت و قیمت خدمات حمل و نقل بسیار حساس است.
از عوامل اصلی تاثیرگذار بر درآمد شرکت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- هزینه های سوخت
- هزینه های نیروی کار
- تقاضای خدمات
- رویداد های ژئوپلیتیک
- مقررات دولتی
بسیاری از این عوامل به هم پیوسته اند.
به عنوان مثال، اگر دولت ایالات متحده قوانینی را تصویب کند که
دریافت گواهینامه رانندگی تجاری را برای مردم دشوارتر کند،
این امر باعث کاهش تعداد رانندگان می شود و هزینه استخدام رانندگان را افزایش می دهد.
بر این اساس هزینه حمل و نقل توسط کامیون ها به همین نسبت افزایش خواهد داشت و
یک هزینه مازاد برای حمل و نقل به شرکت ها تحمیل خواهد کرد.
همین هزینه مازاد بر قیمت محصول نهایی تاثیر گذاشته و
این افزایش قیمت و هزینه به صورت زنجیره وار ادامه خواهد داشت.
6# سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل
شما می توانید با خرید سهام شرکت های حمل و نقل منفرد یا
از طریق صندوق های سرمایه گذاری بخش خاص یا
صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) متخصص در صنعت حمل و نقل،
در شرکت های حمل و نقل سرمایه گذاری کنید که مردم و محصولات را جا به جا می کنند.
صنعت حمل و نقل در واقع می تواند یکی از شرکت های صنعتی که
نمایندگی هواپیمایی، راه آهن، کامیون داران، تجهیزات و سهام لیزینگ و شرکت های لجستیکی دارند، باشد.
7# تاثیر دولت ها بر این صنعت
در قرن بیستم، بسیاری از کشور ها خدمات حمل و نقل دولتی ارائه می دادند.
مالکیت بخش های های صنعت حمل و نقل، به دولت ها قدرت ارائه خدمات جهانی با نرخ مقرون به صرفه را می داد.
کشور های دیگر مانند ایالات متحده مقررات اقتصادی را بر عملیات حمل و نقل خصوصی اعمال کردند.
نقش دولت های محلی ایالات متحده در تامین حمل و نقل عمومی مانند سایر کشور ها بود.
معمولا شهرداری های ایالات متحده خدمات ریلی و اتوبوس محلی را در اختیار داشتند و از آن استفاده می کردند.
مقررات خدمات حمل و نقل ایالات متحده از دهه 1920 تا اواسط دهه 1970 رقابت حمل و نقل را محدود کرده و
نرخ ها را در مسیر ها تعیین می کرد.
دلیل محدود کردن رقابت در حمل و نقل ریلی، هوایی و آبی توسط دولت ها این بود که
هزینه های بالا آن ها را مستعد رقابت مخرب نکند.
رقابت در این نوع بازار ها منجر به ورشکستگی شرکت های حمل و نقل می شود؛
زیرا شرکت ها هنگام مواجهه با فشارهای رقابتی قیمت، دیگر قادر به تامین هزینه نیستند.
این مقررات در دستیابی به اهداف سیاست گذاران در جلوگیری از
رقابت قیمتی مخرب و ارائه خدمات گسترده شبکه ای با قیمت های مقرون به صرفه نقش داشته است.
به عنوان مثال، حداقل نرخ برای حمل و نقل راه آهن برای جلوگیری از ورشکستگی این شرکت ها اعمال شد.
هم چنین رویکرد نظارتی متفاوتی برای شرکت های هواپیمایی اتخاذ شد؛
زیرا آن ها برای سرویس دهی به مکان های کم تقاضا در مقابل مکان های با تقاضای زیاد به نرخ بیشتری نیاز داشتند.
در مقایسه با سایر بخش ها، کشتی های اقیانوس پیما کنترل کمتر دولت بر نرخ ها را تجربه می کنند تا
ترانزیت و تجارت خارجی مقرون به صرفه باشد.
